Even zelf opladen

Van de week bedacht ik dat ik nog wetsuits terug wilde brengen naar de zeilschool. Nee varen zou ik niet doen….want ik had die nacht al wakker gelegen van de pijn. Helaas heb ik dat vaker als ik wat te veel gedaan heb. En helaas is te veel al snel bereikt bij mijn lijf.

Ik kwam aan op de zeilschool en trof daar de woensdagclub. Dit zijn instructeurs die de hele winter door zeilen, mits er geen ijs of sneeuw ligt. Een mooi initiatief om aan de gang te blijven en eigen vaardigheid hoog te houden.

Bij binnenkomst werd ik enthousiast begroet. Ga je mee zeilen? Nee gaf ik als antwoord….Hoor ik daar een twijfel…ja was mijn antwoord. Ik wil wel mee, maar ik doe helemaal niks(blijf ik lastig vinden om aan te geven…) Maar elke keer als ik het doe….krijg ik hartverwarmende reacties, dat geeft niks, wij nemen je graag even mee.

En zo stapte ik met mijn nette winterjas, zeilbroek en een geleend zwemvest de boot op. Oh en niet te vergeten mijn kop thee…..ik voel na een paar minuten dat ik dieper ademhaal, ik voel mijn mentale ballast verdwijnen, ik voel me rustig worden en blij.

Na 30 minuten stap ik opgeladen van de boot af….wat is zeilen toch prachtig. Bedankt en tot zeils.